बोधकथा - खरं सुख
एका छोट्या गावात श्याम नावाचा एक मुलगा राहत होता. श्यामला नेहमीच मोठी घरं, मोठे खेळणी आणि भरपूर पैसे हवे असायचे. तो नेहमी विचार करत असे, "जर माझ्याकडे सगळं काही असतं, तर मी खूप आनंदी असतो."
एके दिवशी श्यामने गावातल्या एका श्रीमंत व्यक्तीचं सुंदर घर पाहिलं. त्याच्या मनात विचार आला, "जर माझ्याकडे असं घर असतं, तर मी किती आनंदी झालो असतो!" श्याम उदास झाला, कारण त्याच्याकडे असं घर नव्हतं.
त्याच दिवशी श्याम गावातल्या एका झाडाखाली बसला होता. तेव्हा त्याला एक वृद्ध माणूस दिसला. तो वृद्ध माणूस एक साधी झोपडी बांधत होता आणि खूप आनंदी दिसत होता. श्यामला आश्चर्य वाटलं. त्याने त्या माणसाला विचारलं, "तुमचं घर इतकं साधं आहे, तरी तुम्ही इतके आनंदी कसे?"
त्या वृद्ध माणसाने हसत उत्तर दिलं, "माझ्या आनंदाचं कारण घर किंवा पैसे नाहीत. खरं सुख हे आपल्या मनात असतं. जे काही आपल्याजवळ आहे, त्यात समाधान मानणं हेच खऱ्या आनंदाचं गमक आहे."
श्यामने ते ऐकून विचार केला आणि त्याला जाणवलं की, तो नेहमीच जे नसतं त्याबद्दल विचार करत होता आणि त्यामुळे तो दुःखी होत होता. पण आज त्याने ठरवलं की, जे काही त्याच्याकडे आहे, त्यात तो आनंद मानेल.
त्या दिवसापासून श्यामने आपलं विचार करण्याचं दृष्टीकोन बदलला. त्याला कळलं की, खऱ्या आनंदाचं रहस्य पैशात, मोठ्या घरात किंवा महागड्या वस्तूंमध्ये नाही, तर आपल्या मनात आहे.
**बोध:**
आपल्याजवळ जे काही आहे, त्यात समाधान मानलं, तरच आपण खऱ्या अर्थाने आनंदी होऊ शकतो. सुख हे बाह्य गोष्टींमध्ये नसून, आपल्या अंतर्मनात असतं.